Vaarwel vriendjes!

Good Times in Fukuoka…

Vandaag een heel droevig dagje; onze mede-studentjes die maar één semester konden deelnemen aan het JTW programma, zijn vandaag op het vliegend schip gestapt richting overal en nergens. Met een stuk of dertig mensen zijn we hen gaan uitzwaaien en het was allesbehalve plezant. Het persoontje dat ik het meest ga missen, woont in Duitsland en zou dus in principe binnen bereik blijven, maar dat neemt niet weg dat er een paar waardevolle echo’s in ons kaikan-gebouwtje verdwijnen. Eind maart komt de nieuwe lichting hun plaats innemen, en naar het schijnt komen er maar liefst 12 nieuwe mensen onze kant uitgevlogen. De helft daarvan zijn Koreanen, die de neiging hebben om zich te verstoppen in elkaars kamers, maar we zullen ze desalniettemin met open armen ontvangen.

Er is ook een onverwachts nieuwtje uit de bus gevallen; één van de Amerikanen

Anna x 2 and me

houdt het voor bekeken en keert huiswaarts. Voor hem was het blijkbaar toch niet wat het moest zijn, en hij gaat zijn studentenleven onder het Amerikaanse zonnetje verderzetten. Eén van de Duitsers heeft hier in de twee a drie laatste weken een vriendinnetje opgescharreld en zal dus ongetwijfeld met pijn in het hart terugkeren (zeker als ge beseft dat hij eigenlijk een jaar wou blijven, maar bij wijze van compromis voor zijn ex-vriendinnetje de half jaar optie heeft gekozen).

Jaja, aan drama geen tekort hier in het exotische Fukuoka! Het was vandaag ook een beetje slikken voor de meesten onder ons, want we zitten ondertussen écht in de helft. Vanaf nu zal er meer in het verleden liggen dan de toekomst nog bieden zal, wat het JTW leventje betreft uiteraard, en dat ligt toch een beetje gevoelig.

Maar er is ook goed nieuws; het is hier officieel 6 weken vakantie! Jippie die poe pie deej! We gaan met een ganse meute richting Thailand trekken om daar in de watten gelegd te worden door ons Thais JTW-vriendinnetje. Zij is zonder twijfel het schattigste ding uit JTW en de verwachtingen voor de hele Thaise bevolking qua schattigheids-factor staan hoog gespannen. We doen ons best om een paar Thaise woorden onder de knie te krijgen, maar aan het schrift gaan we ons toch niet wagen.

Ik laat binnenkort zeker nog iets weten, maar voorlopig ga ik het hier bij houden.